نمایشگاه گروهی همساخته

اولین روزهای بهار ۱۴۰۱، گالری مثالین متعلق به خواهران شفیعی، در آتش می‌سوزد. تمام اجزای این اتفاق، از نام گرفته تا آینه‌های سوخته و بیش از همه "آتش" تداعی‌گر شعر و اسطوره است. گویی به جایی در روان جمعی ما تعلق دارد. همراهان این رویداد، هنرمندانی هستند که هر یک بر اساس تجربه‌ی زیسته‌شان؛ رنج بواسطه‌ی سوگ، فقدان یا غربت به این دعوت پاسخ گفته اند.
پس از حادثه به پیشنهاد ندا درزی، قاب‌های سوخته‌ی گالری مثالین، در اختیار منتخبی از هنرمندان قرارداده شد تا با باز آفرینی آن‌ها به کیمیای کارِ جمعی و خلق فضایی همدلانه، مرهمی بر زخم‌های وارد شده بیافریند و نمایشگاه پیش رو حاصل این همدلی‌ست.                            
                                                                                                                                                               
                                                                                                                                                          به اهتمام: ندا درزی