(با بیست‌دهان‌سخن‌گفتن) مجسمه‌های‌روح‌‌‌‌‌‌‌الله‌‌‌‌شمسی‌زاده‌ملکی‌‌

دنی دیدرو، گردآورنده دایره المعارف

“تکامل و جریان احساس در روح، برخالف گفتار، متوالی نیست. اگر روح می توانست بر بیست دهان فرمان راند، هر دهان کلام خود را جاری میکرد و همۀ مفاهیم در آن واحد بیان می شدند.

از آنجا که زبان چابک تر از روح است روح ناچار در پی آن می رود و حالت روحی در لحظه ای تجزیه ناپذیر، آنچنان که لازمه دقت زبان است، از طریق انبوهی از کلمات بیان می شود. این کلمات یک حس کلی و انضمامی را تجزیه می کنند. از آنجا که این مضامین به طور متوالی و پیاپی بیان می شوند و تنها پس از آنکه بر زبان می آیند به گوش می رسند، گمان می کنیم که تأثرات روحی نیز مشمول همان توالی اند. حال آن که چنین نیست.

حالت روحی یک چیز است و بیان و ابراز آن خواه به خود و خواه به سایرین، چیزی دیگر. احساس کامل و لحظه ای این حالت یک چیز است و توجه متوالی و تشریحی به آن برای تحلیل، بیان و به گوش رساندنش، چیزی دیگر. روح ما منظره ای متحرک است و ما مدام در حال نقاشی آن هستیم.

ما وقت بسیاری صرف می کنیم تا تصویری امین و دقیق از آن به دست دهیم، اما روح همواره تمام و کمال وجود دارد و همه اجزاء آن در آن واحد حاضرند.

روح مانند زبان جزء جزء و قطعه قطعه نیست…”.