هدیه خانعلی

هيچ چيزي مهمتر از واقعيت نيست. همه چيز به خودي خود ايهام و تخيل دارد.نياز ،به پيچيدتر كردن موضوع از ارزش نهاني اثر مي كاهد.هر چند که در همه انتخاب‌ها ،طبیعت نیز تصمیم گیرنده بود و گاهی میزان تخریب یا تغییر فرم از عهده من خارج. رابطه من با این آثار در واقع گفتگوی من و طبیعت بود و نه مونولوگی فردی.

Nothing is more important than reality. Everything has an instinctive imagination within it. The necessity to make it complex, would decrease its ultimate value. Although the nature was also a decision maker in all choices and sometimes the amount of destruction or changing the form was beyond my capabilities. My relationship with these works is in fact the conversation of the nature and I , not a personal monologue