«پاره‌های بودن» فاطمه رادپور

۱۹ خرداد تا ۲ تیر ۱۴۰۲ از ساعت 4 الی 8 بعدازظهر

“پاره های بودن”

زنانی که از دوخت‌ودوز به‌عنوان ابزاری در جهت بیان مفاهیم گسترده‌ی اجتماعی و گاه منتقدانه بهره بردند. کاربرد پارچه و ابزاری که از منظر تاریخی منتسب به فعالیت‌های زنانه بود در برابر ابزارهای مرسوم و تثبیت شده‌ی هنرمندان مانند بوم نقاشی، آبرنگ، رنگ‌روغن و مواد و متریال کلاسیک، قابلیتی را به نمایش گذاشت که خود را از باورهای سنتی که آن را به خانه و خانه‌داری منحصر کرده بودند رها کرد و با خلق آثاری با متریالی چون پارچه و دوخت با همه‌ی تعبیر زنانه‌اشان به زبانی معترض با توانایی‌های بصری متنوع تبدیل شد؛ تا جایی که گاهی هنرمندان مرد نیز ابایی از به کار بردن این شیوه در آثارشان نداشتند.

اینک؛ کارهای پارچه‌ای «فاطمه رادپور» که از معدود هنرمندان ایرانی است که از این تکنیک خاص در آثارش استفاده می‌کند، با رهایی از قیود و تعاریف جاری برای تصویرسازی ـ که اتفاقاً تصویرگر برجسته‌ای نیز هست ـ به آثاری با مضامین مادرانه، به رهایی زن از روزمرگی و بطالت و زیست کسالت‌بار زندگی توجهی ویژه دارد.

پیکرهای زنانه با ویژگی‌های خاص خود در آثار رادپور با تسلط وسیعی که این هنرمند بر انتخاب نوع پارچه و رنگ‌ها دارد زیبایی منحصربه‌فردی را به رخ می‌کشد. زن در این تصاویر وجوهی چند‌ساحتی دارد، در برخی غمی جاری در چهره‌‌ و زبان‌‌بدن آنها دیده می‌شود، در مواردی با ایستایی و سکون و بی‌حرکتی همراه است و در دسته‌ای دیگر زن‌ـ مادر با در آغوش داشتن عروسکی پارچه‌ای به هویت زنانه و عاطفی خود معنا می‌بخشد.

با این وجود بهره‌گیری از پارچه‌های رنگین و شاد، جهانی فراتر از جایگاه سنتی و تحمیل‌شده به زنان را ترسیم می‌کند و نشاطی خاص به آن‌ها می‌بخشد. زن‌های رادپور خود را از تصویر سرکوب‌شده‌ی زنان در محدوده‌ی خانه و زیست تهدید شده، آزاد می‌کنند و به کنشگری دلبسته به زندگی در بطن رنگ‌های آزاد از محدودیت‌های جامعه‌ای مبلغ رنگ‌های خاکستری و سیاه بدل می‌شوند.

زنان رادپور، زیبا، آزاد، مادرانه، مهربان، معنابخش و مددرسان به اندیشه‌‌ی حامی توانمندی زنان در جامعه‌ای بسته هستند.در نهایت درون‌مایه‌ي هریک از آثار رادپور در بطن جامعه‌ي مردسالار و ایدیولوژی‌زده با رهایی از مرزهای تعیین‌شده و با قرار دادن زن در مرکز اثر نقاشانه‌اش اصول جاری خلق یک تابلو را با ابزار رایج و کلیشه‌ای نادیده می‌انگارد و با خوانش خاص خود، نقش مادرانه‌ای را در جامعه‌ با معانی چندگانه بازنمایی می‌‌کند.

محمودرضا بهمن‌پور

اردیبهشت ۱۴۰۲

19 خرداد الی 2 تیر 1402

گالری روزهای شنبه تعطیل می‌باشد.

en_USEnglish